Ebu Cafer

Ebu Cafer uykudan uyandı, abdestini alıp namaza durdu. Müslümanlığı yeni kabul etmişti. Büyük bir huşu ile namazını eda etti. Daha sonra ailesiyle birlikte yemeğe koyuldu. Babası Kureyş’in en zenginlerindendi. Yeni Müslüman olmuşlardı. Zengin ve Nüfuzlu oldukları için kimse onlara ses çıkaramıyordu. Babası Abbas Ebu Cafer’e:

“Sen git de develeri otlat, sonra da suya götür.” dedi.

Ebu Cafer develeri de önüne katarak yola koyuldu. Gençti, yakında evlenecekti. Eşrafdan zengin bir ailenin kızını ona uygun görmüşlerdi. Ancak bu anlaşma kendisi ve ailesi Müslüman olmadan önce yapılmıştı. Kız ve ailesi putperesti. Bu durum Cafer’in içini yiyip bitiriyordu. Düşünceler içinde develeri otlağa götürdü. Orada Osman ile karşılaştı. Osman Cafer’e heyecanla:

“Müjdeler olsun Ya Cafer!”

“Ne oldu Osman, pek bir neşelisin.”

“Nasıl olmayayım? Haberleri almadın mı yoksa?”

“Hangi haberleri?”

“Peygamberimiz ile birlikte Medine’ye hicret edeceğiz.”

“Ne zaman?”

“Birkaç gün içinde diyorlar.”

“Demek öyle. Sen benim hayvanlara göz kulak ol, ben bir eve kadar gideceğim…”

Bu Hikayede gerçek tarihten yararlanılmıştır. Ancak tamamen kurgudur... Bölümler halinde paylaşılacaktır.