Halife Hüsam b. Usame

Usame henüz yeni halife olmuştu. Ancak muhalifleri onun başta olmasını istemiyorlardı. Bu yüzden Şam’ın büyük bir bölümü Usame’ye biat etmedi. Usame kendisine karşı gelen bu topluluk üzerine sefere çıkma kararı aldı. Zira muhalifler şehirde taşkınlık çıkartıyorlardı. On bin kişilik bir ordu ile sefere çıkan Usame, savaşta muhalifleri yenmeyi başardı. Savaş sonunda muhaliflerin hepsi Usame’ye biat ettiler. Ancak içten içe kin beslemeye de devam ettiler.

Yenilgiyi hazmedemeyen muhalifler Nuaym önderliğinde bir toplantı düzenlediler. Bu toplantının sonucunda ise Usame’yi öldüreceklerdi. Ancak bunu nasıl ve ne şekilde yapacaklarını kararlaştıramıyorlardı:

“Yanına bir elçi yollayalım, geçmişte yaptıklarımız için pişman olduğumuzu söyleyelim. Yazdığımız mektubu elçi uzatırken hançerle öldürsün!”

“Bence sessiz sedasız zehirleyelim.”

“İyi de bunu kim yapacak?”

Nuaym sakalını sıvazlayarak kararını açıkladı:

“Öğle namazında Halifeyi öldüreceğiz!”

Bunun üzerine ortam buz kesti. Herkes Nuaym’ın aldığı karara uydu ve aralarından genç birini suikastçı seçerek alınan kararı uygulamaya koyuldular.

Ertesi gün öğle namazında Halife Usame, kararlaştırıldığı gibi namaz sırasında şehid edildi. Suikastçı hemen orada öldürüldü. Cemaat galeyana geldi ve Usame’nin kanlı gömleğini mızrak ucuna takıp Şam sokaklarını karış karış dolaşarak Halifenin şehid edildiğini haykırdı. Herkes katillerin muhalifler olduğunu biliyordu. Bu yüzden çok geçmeden Usame’nin oğlu Hüsam Halife ilan edildi. Hüsam henüz 18 yaşındaydı. Ancak son derece iyi bir eğitim almıştı. Babası ordu komutanı iken onunla birlikte seferlere katılmıştı. Küçük yaştan beri kılıç tutmasını bilirdi. Hüsam babasının yasını tutamadan isyancılar üzerine harekete girişti. Muhaliflerin evleri basıldı ve ateşe verildi. Muhalifleri gizleyenler de onlarla birlikte katledildi. Nuaym başına gelecekleri biliyor olacak ki bir ata atlayıp çoktan kaçmıştı. Sağ ele geçirilen muhalifler de suçlarını itiraf ettiler ve onlar da ibreti alem olması için şehir meydanında asıldı. Herkes genç Halife Hüsam’ın adını haykırıyordu. Muhalifler bertaraf edildi ancak Nuaym yakalanamadığı için Hüsam’ın içi rahat değildi. Hüsam yapılacak her şeyi yapmıştı. Dinlenmek için saraya çekildi ve hüngür hüngür ağladı. Belki de bu gözyaşları babasına son vedasıydı…